Omuz, diz ve kalça ekleminden sonra kireçlenmeden (artroz) en çok etkilenen eklemdir. Omuz iki eklemden oluşur: asıl omuz eklemi (glenohumeral eklem) ve akromioklavikular eklem. Glenohumeral eklem, kol kemiği ve kürek kemiği arasındaki bilye ve yuva şeklindeki eklemdir. Bu eklem, vücuttaki en esnek eklemdir. Kol kemiğinin yuvarlak başı, kürek kemiğindeki küçük yuvaya girer. Kemik başını yuvada tutan kaslar ve yumuşak dokular, kolun hareketlerini destekler. Normalde bu bilye başı yuvada rahatça kayar çünkü eklemi oluşturan kemikler yumuşak kıkırdak dokuyla korunur. Ayrıca eklem, sinovyal doku ile kaplıdır. Kireçlenme (osteoartrit), eklemdeki aşınma sonucu ortaya çıkar. Kıkırdak yapı çatlar ve pürüzlü bir yüzeye sahip olur, kemik yuvasında da aşınma meydana gelir. Eklem kayganlığını kaybeder ve hareketlerde kısıtlanma oluşur. Bu durum kemik ucunda çıkıntılar oluşmasına neden olur. Eklemdeki koruyucu kıkırdak tabaka yıprandığı için hareket sınırlı hale gelir. Kişi omuz hareketleri sırasında hafif bir sürtünme hisseder. Omuzdaki kıkırdak yıpranması, romatoid artrit gibi romatizmal rahatsızlıklar, travma veya kemiğin beslenme sorunları nedeniyle oluşabilir.

Omuz ağrısı ve kireçlenmesinin en bilinen belirtisi sık sık meydana gelen ağrı ataklarıdır. Ağrılar, kireç depolarındaki gevşemeyle birlikte ortaya çıkar. Kireç depolarının büyüklüğü oranında ağrılar şiddetli olur. Kişilerde mekanik sıkışma da oluşur. Bu durum, omuz eklemindeki iltihaplanma nedeniyle de olabilir. Bu özellikle romatizmal hastalıklar sonucunda meydana gelir. Omuzda oluşan şişlik, ağrı ve kızarıklık gibi belirtiler olabilir. Kronik romatizma durumunda ise ağrıyla beraber eklem içi kireçlenme oluşur.

Omuzdaki kireçlenme ve ağrı tedavisinde ilk olarak ağrı kesici ilaçlar, fizik tedavi uygulamaları ve eklem içine enjeksiyonlar yapılır. Bu tedavi yöntemlerinin başarı oranı, kireçlenmenin evresine göre değişir. Erken müdahalede oldukça başarılı sonuçlar alınır. Eklem kireçlenmesi normalde hızla ilerleyen bir rahatsızlıktır. Kıkırdak hasarı çok ilerlerse, tedavide eklem protezi uygulanmak zorunda kalınabilir.

Eğer kol kemiğinin başında ya da yumuşak dokuda hasar oluşmuşsa, kürek kemiği tarafındaki glenoid hasar görmemişse, sadece kemik başının değiştirilmesi uygun olacaktır. Humerus başı çıkarılarak, kol kemiği sapı sağlıklı tutacak şekilde hazırlanır. Sap tutturulduktan sonra, metal sap bu yeni sapın üzerine yerleştirilir. Buna parsiyel eklem protezi denir. Eğer kol kemiği başında ve yuvada erozyon varsa, kemik başının yuvarlağının ve yatağının değiştirilmesi gerekebilir. İlk önce yıpranan humerus başı çıkarılır ve kol kemiği bu sapı tutacak şekilde hazırlanır. Daha sonra yuva hazırlanarak sabitlenir. Akabinde sap kol kemiği içine sokulur ve metal yuvarlak bu sapa tutturulur. Bu işleme total eklem protezi denir.

Ameliyattan sonra omuz ekleminin açıcı ve omuz çevresindeki kasları güçlendiren egzersizler yapılmalıdır. Tedavinin bu uygulamalarla desteklenmesi, iyileşme sürecini hızlandırır. Omuz kireçlenmesi protez ameliyatlarının deneyimli cerrahlar tarafından yapılması durumunda, şikayetler azalır. Genellikle 2-4 ay içinde hastalar eski sağlığına kavuşabilir.

Omuz kireçlenmesinin önlenmesi veya tedavi sürecinin desteklenmesi için dikkat edilmesi gereken bazı önemli noktalar bulunmaktadır:

Bu önlemler, omuz kireçlenmesi riskini azaltabilir ve tedavi sürecini destekleyebilir.